Nu mijn herfst
is ingetreden
en mijn voeten
moeizaam staan
en mijn wervels
zijn versleten
en de handen
bibberen gaan
en mijn ogen
minder ziende
en mijn haren
grijs en mat
mijn gezicht
verweerd met rimpels
gelijk de nerven
van een blad
binnenin mij
is er schoonheid
daar zit stil
mijn ziel verstopt
glimmend mooi
als een kastanje
die zich uit de bast
ontpopt.
-------------------
Nu mijn herfst
is aangebroken
en de dood
niet ver zal zijn.
word 'k verlost
van mijn omhulsel
God zal zelf
mijn drager zijn.
-------------------
Nu mijn herfst is ingetreden
- Gegevens
- Geschreven door Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Overlijden
- Hits: 3511